Baştan başlayayım... Geçen sene bu zamanda sadece mühendis iken, şimdi yüksek mühendis olmuşum. Açıkcası çok bir farkı yokmuş, ama insan kendini iyi hissediyor. Ansiklopedi gibi ciltlenmiş, içinde tezimin yer aldığı bana ait bir kitap üniversite kütüphanesinde yer alıyor. Dahası, benim de artık akademik bir makalem var. Konferansta sunmuşum. Yurt dışına falan gitmişim. Hayatımda hiç uçağa binmemişken, artık sekiz uçak tecrübem var...
Sonra, askerlik denen engelden kurtuldum. İyi bir nefis terbiyesiydi diyebilirim. Saçım kısa olunca çok kötü oluyormuş, okul yemekhanesinin yemekleri meğer çok şahaneymiş, askeri malzemeciler aslında iyi dükkanlarmış, askerde yakınları tarafından aranıp sorulmak çok değerliymiş. Bu arada biri tabur komutanından olmak üzere 3 takdir belgesiyle askerliğimi tamamlamışım...
Önceki saydıklarımdan daha da önemlisi... Yahu, yalnız başına yaşayıp giderim, azıcık aşım ağrısız başım derdim; şimdi değişmişim. Karşı cinse olan önyargılarımın haddi hesabı yokken, ileri geri yüksek perdeden atıp tutarken, meğer diğerlerinden çok farklı, bana yoldaş olanı bekler dururmuşum. (Aşk böcük dilinde, içinde “bitane” kelimesinin birinci tekil şahıs iyelik ekiyle çekilmiş halinin geçtiği cümleler kullanılabilir) Ve dahası artık nişanlıyım. Bakarsınız yakında bir işe girerim, düğün de olur...
